Колледжны тәмамлагач, мин Көньяк Джакарта өлкәсендәге зур телекоммуникацион компаниядә бик уңайлы эшкә урнаштым. Пондок Инда сәүдә үзәгенә барыгыз. Булачак хатыным Мели миңа ияреп Джакартага китте һәм Бинтародагы банкта эшләде. Безнең мәхәббәт сәяхәте шактый шома дип әйтергә мөмкин. Чыннан да камил тормыш.
Мин дә сәер кеше түгел. Мин гади дини һәм бик оешкан гаиләдә үстем. Гомерем тарихында мин кагыйдәләрне яки нормаларны бозганымны саный алам. Минем иң зур җинаятем – урта мәктәптә тауга менү вакыйгасы вакытында томи (гаҗәпләнгән очракта иелгән шляпа) һәм бераз магадон эчү. Ләкин моңа кадәр булган.
Кайвакыт сез үзегезне буш хис итәсез. Тормыш түләүсез юл кебек тоела, киртәләрсез, тәртипсезлексез шома, кагыйдәләр белән тулы. Кайвакыт мин кагыйдәләрне бозарга телим. Гомердә бер тапкыр. Мин автобусымны эзләр өчен бик күп кешеләр арасыннан күчтем. Табигать ресурслары. Соңгы 2 елда минем язылу.
“Сеңлем, бизнес табигый ресурслар әле килеп җитмәгән, шулай бит?” Мин счетчиктан сорадым. Татлы да. Татлы әйбер.
– Деренг абый, Джогя, шулай бит? Мангеке ярты сәгать урынына …, “Нигә, нигә сез явача сөйләшәсез?
“Нуун, сис.”
Мин көтеп утырдым. Автобус төтене чыннан да сулыш ала. Мин үземне сулышсыз хис иттем. Миңа беркайчан да Джакартадагы мәшәкатьләр ошамады. Ләкин мин тыгылып калдым, Джакартада упа эзләргә тиеш идем (“дөге эзлим”).
Озакламый автобус та килде. АБ 26889 БК. Мин ашыктым. 14А. ике урын. Мин белә торып вагон астында урын эзләдем. Шулай итеп сез яхшы йоклый аласыз. Мин шунда ук күзләремне йомдым. Утырыр урын эзләп үткән кешеләр китергән тавышны киметә.
“Мас, мас, гафу …,” моңлы тавыш ишетелгән булса кирәк. Мин күзләремне ачтым.
“Гафу итегез, мин ирем белән алмаша аламмы? Ирем каршы якка урын алу өчен билет алды. Чөнки мин билетны алданрак сатып алган идем. ”
Элегрәк исәнләшкән ананы күрдем. Аннары аның елмаюлы иренең безнең урындыклар яныннан башын кагып, 5 яшьлек баланы тотып торганын күрде.
“Әй, ханым, гафу итегез, бу минем теләмәвем түгел, мин белә торып бу урынны AC астында сайладым, ханым. Гафу итегез, – дип җавап бирдем, бераз теләмичә. Бу бернәрсә дә түгел, ләкин бу пар кебек соңрак билет сатып алган кешеләр мине борчымый.
Ана каушады. “Әйе, беркайчан да уйламагыз, әйдәгез бирешик. Мин аның янында утырырмын, абый. ”
Нәрсә генә булмасын. Мин тагын күзләремне йомдым.
Бу сәяхәт чыннан да күңелле булыр иде, әгәр сез 5 яшьлек баланың кычкырышын тыңларга тиеш булмасагыз. Янымдагы әниләрнең тавышларын искә төшермичә, алар, минем илаһым, бик чатлы. Мин чыннан да ачуланам.
Яңгыр ява башлады. Су минем тәрәзә тактадагы трюкка тамды. Әле Каванга ябышты. Бәхетсез.
Бәхеткә, Чикампек тыгыз түгел. Машина тизлекне җыя башлады. Түләүле юлның сул ягында көчле яңгыр суы белән таралган яшел төсне күрдем. Түбәдә яңгыр тамчылары тавышы кычкырды. Кешеләр йокыга китә башладылар, атмосфера бик тынычланган кебек иде. Эх, бик романтик. Әгәр дә Мей минем янымда булса, аның башы минем җилкәмдә торыр иде, һәм аның куллары минем кул белән уралыр иде. Бары тик….
Мин якка карадым. Әни хәзер баласын ашату белән мәшгуль. Әти үзенең PDA белән мәшгуль. Типик Джакарта гаиләсе, 30 яшьләр тирәсендә һәм әле генә бала таптылар. Гаилә шулай. Ләкин нигә автобуска утырырга? Эх, миңа бик кирәк.
Мин тагын күзләремне йомдым. Караңгы төште.
“Анонс, ханымнар һәм әфәнделәр. “Гафу итегез, төнге утны кабызып булмый дигән техник проблема бар”, диде автобус йөртүчесе мине куркытып.
“Хууууу”, пассажирлар бердәм җавап бирделәр. Әйе. Миңа чыннан да караңгы яктыртылган бүлмә утлары ошамый. Миңа караңгы яхшырак ошый. Мин бүген, әлбәттә, яхшы йоклыйм. Бу Йогьякартага озын сәяхәт.
Мин сәгатемә карадым. Кичке 9да. Барысы да йоклаган кебек иде. Минем янымдагы әни һәм бала да моннан читтә калмады. Автобус ресторанда туктап калды. Кешеләр кичке аш ашыйлар һәм артка китәләр. Elyичшиксез, алар тулы, ашаганнан соң иң күңелле вакыйга – йокы. Яңгыр әле аз гына яуды. Мин йокымны дәвам иттем.
Йоклагач озак та үтмәдем, янымдагы баланың аягы минекегә кагылды. Начар. Димәк, баланың аяк киеме минем чалбар өстенә төште. Мин баланың аяклары чалбарымга басмасын өчен аякларымны күчердем. Әлбәттә, күзләреңне йомып. Көтмәгәндә, аягы артка борылды. Эйе, бу тупас. Мин аның әти-әнисен шелтәләү өчен шунда ук күзләремне ачтым. Мин гаҗәпләнәм.
Бу баланың аягы түгел иде. Бу олыларның аягы. Әни аяклары. Бала инде аның кочагында түгел иде. Бәлки бу әти кочагындадыр. Мин шунда ук күзләремне йомдым, йоклагандай.
Минем эчем башка нәрсә булырга тиеш иде. Мин аның җавабын көтеп, тагын аякларымны сөрттем. Ә әни кире борылды. Мин бераз күзләремне ачтым. Автобус читеннән яктырткыч миңа янымдагы әни турында күз салды. Аның күзләре дә йомылды.
Кинәт ана тәнен бераз күчерде. Әйе, миңа. Икебез янәшә утырдык. Минем уң ягым аның тәненең сул ягына кысыла. Аның чәчләре һәм хуш исләре борыныма үтеп керә башлады. Мин уяна башладым.
Мин кыю булырга тырышам. Мин тәнемне бераз алга этәрдем, аннары аңа таба борылдым. Шуңа күрә ул вакытта позиция, минем кулым аның күкрәге алдында иде. Тән эндәшмәде. Аннары кулымны арттан бераз бастым, шуңа күрә мин бик йомшак нәрсә сизә идем. Әйе, аның күкрәкләре. Аның күкрәкләре зур. Кулым аңа селкенгәндә мин аның тавышын сизә идем. Veryәм бик йомшак. Минем терсәк аннары күкрәгенә түгәрәк хәрәкәт ясады. Бик әкрен генә терсәк хәрәкәтләнде. Мин аны әйберләр уйларга, аннары мине кыйнарга теләмим.
Тән эндәшмәде. Мин аның күзләренә карадым. һаман ябык. Ләкин мин аның сулышын ишеттем. Шуңа күрә ул уянды. Мин? бик мөгезле. Мин күкрәгемнең тибүен сиздем. Минем башым тиз кан агымыннан башым әйләнде. Мин үз колакларымда йөрәк тибешен ишетә идем. Мин гөнаһ эшләячәкмен. Минем туйга 4 көн кала. Гомерем тарихында. Ләкин бу хис, бу нәфес мине чыннан да түзә алмады